M'n opa, M'n opa M'n opa.

Hoe wij twee handen op één buik waren
hoe jij mijn vragen kon verklaren
Hoe jij mijn lach kon laten schijnen
en mijn tranen kon laten verdwijnen

Je kon je ziekte niet accepteren
je kon je er niet tegen verweren
Je begon het al snel te haten
het idee dat wij je los moesten laten

Waarom jij, die zo zorgzaam was voor iedereen
vol levenslust, vrolijkheid en altijd liefde om je heen
Vocht voor zijn gezin en voor het goede leven
waarom hebben ze jou deze kloteziekte gegeven

heel lang heb je gevochten
terwijl we samen naar een reden zochten
Terwijl we samen tranen lieten stromen
en ons afvroegen waarom jou dit moest overkomen

Tot we beseften dat er geen reden voor is

M'n opa, M'n opa, M'n opa, Niemand zo aardig als hij !