woensdag 21 oktober 2009

100!

Verscholen in een hoekje van de kamer
Gesloten ogen maken alles langzamer.
Gedwongen gevoelens nemen de overhand
En moe gestreden, bied je geen weerstand.

Open wonden worden weer doorkrast
Je lichaam zo verschrikt overbelast.
Alles gebeurt via de lopende traan
En de overdosis pillen, heb je voor je staan.

Zwarte doeken, vervallen muren
Je hebt veel te veel te verduren.
Smekend om een reden
Om je tijd nog aan te besteden.

Elk verlies, elke schuld en elke leugen
Is gegraveerd in je geheugen.
De leegte in je heldere ogen
Reflecteert de tweestrijdige oorlogen.

Vermoeid lichaam, vermoeide geest,
Een open hart dat niet meer geneest.
Een laatste vraag die moet worden verklaard:
‘Was het al die moeite wel waard?’


"Je moet geen hemelen beloven als je zelf de weg niet weet!"

vrijdag 16 oktober 2009

M'n bestie

Wat als je niet geleerd is om te houden van?
Dat je mensen wel vertrouwen kan.
Dat je elke dag bang moet zijn.
En elke dag weer doet het leven pijn.
Ik kan niet beschrijven wat het voor me betekent.
Want voor mij is dit niet vanzelfsprekend
Dat iemand samen met mij wil vechten
En ik daardoor aan je ben gaan hechten
Je hebt me geleerd dat het anders kan zijn.
Dat ik ooit zal kunnen leven met deze pijn
Dat je mensen kunt vertrouwen
en dat ze van je kunnen houden
Ik hoop echt dat ik op een dag
hier rond zal lopen met een lach
Niet meer gek word van verdriet
maar echt van het leven geniet.
Hoe verder ik kom hoe meer pijn
En ik vind het leven dan steeds iets minder fijn
Verdriet ik word er door overspoeld
maar heb het gevoel dat niemand weet wat ik bedoel
Want het komt er maar niet uit
als ik me telkens weer afsluit
ik word dan van binnen verscheurd
En door allerlei gedachten meegesleurd
Ik wil dan wel schreeuwen van de pijn
en voel me dan zo ontzettend klein
maar ergens hou ik vast aan de gedachte
dat ik niet meer alleen ben zoals ik altijd verwachtte


Je hebt een speciaal plekje in mijn hart

Liefsxx.

vrijdag 9 oktober 2009

niet meer van mij.

Zonder vragen,

Genomen.

Zelfingenomen,

Zonder besef.

Besef,

Wanneer het te laat is.

Te laat

Want mijn lichaam is niet meer van mij…

dinsdag 6 oktober 2009

zelfreflecties

AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHH


Weer zo'n zelfreflectie opdracht.
Om van op je kop te staan!

gij neemt een situatie & beantwoord de volgende vragen;

- Wat deed het met je?
- Hoe voelde je je daarbij?
- Hoe heeft het je gedachten beinvloed?
- Hoe heeft het je handelen beinvloed?
- Hoe voelde je je na afloop?
- Wat voor gedachten had je daarover?
- Wat kan ik hiervan leren?

Kijk naar jezelf & wees niet te beknopt.
(naar jezelf kijken is lang niet zo eenvoudig als het lijkt!)


Liefs een-druk-studerende-Renská