19.

19 jaar.
19 dromen.
19 wensen.
19 kado's
19 kusjes.
19 mensen.
19..
19 kaartjes.
19 glimlachjes.
19 taartjes.
19 slingers.
19 handjes.
19..

19. & er is nog niks veranderd.

Happy Birthday to myself.

afgepakt.

Je hebt,

zoveel,

van mij afgepakt

Meer dan je,

dacht, wist

of wilde weten

Mij beschadigd
verlamd,

kapot gemaakt

Mijn vertrouwen,

vermogen om te kunnen huilen,

om wat mij is afgenomen

Mijn lichaam,

mijn geest,

mijn ziel

Tijd, jaren,

zoveel meer,

maar niet,

mijn leven

nog niet.

mijn masker.

Ik zit op een bankje,
in de zon, aan het water
Ik denk over nu,
en denk over later

De zon schijnt,
en de vogeltjes fluiten
Van binnen voel ik me verdrietig en leeg,
maar dat ziet niemand van buiten

Dat masker voelt veilig,
maar tegelijkertijd zo zwaar
Het masker voelt fijn,
maar tegelijkertijd zo naar

Ik zou willen,
dat ik mezelf kon zijn,
Maar ik weet niet wie ik zelf ben,
behalve de gevoelens van angst en pijn

Ik voel me nergens veilig,
altijd angstig en alleen
Ik weet niet hoe ik mezelf moet zijn,
met mensen om me heen

Ik wil mijn vrienden wel vertrouwen,
maar ik weet echt niet hoe
Ik doe echt mijn best,
maar ik laat ze niet toe

live.life.love.

Nare
herinneringen
aan zeer
vervelende dingen

Ellende
uit het verleden
die je pijn doet
tot op heden

Rottige
gebeurtenissen
die je graag
weg wilt wissen

Het liefst wil je
het allemaal vergeten
Maar het laat je niet los
Het zijn zware magneten

Je raakt het
maar niet kwijt
Hoe erg je er
ook onder lijdt

Je zult ermee
moeten leren leven
Door het ergens daarbinnen
een plekje te geven

was het maar weer morgen.

Ik maak mezelf weer helemaal gek.
Mijn hoofd spat bijna uit elkaar
Ik weet niet hoe lang ik dit nog trek
Het valt me allemaal weer zo zwaar

Even had ik de kracht
Maar het is alweer snel voorbij
De wanhoop neemt mij weer in zijn macht
De rust is weer weg uit mij

Hoe het komt dat weet ik niet
Waarom lukt het me niet de kracht vast te houden
Niemand die dit alles zien
Omdat ik niemand kan vertrouwen

Ik wil dit leven misschien niet meer
Ik kan dit alles niet meer aan
Ik voel me even goed en dan gebeurd het weer
Ik moet dit gevoel weer laten gaan

Het lukt me niet positief te blijven
Ik voel me dan zo alleen
Niemand die even bij mij kan achterblijven
Zodat alles verandert in steen

Ik haat mezelf om wat ik doe
Ik stoot iedereen bij me af
Zelfs mijn vrienden laat ik niet meer toe
Ik vind mezelf zo laf

Logisch dat ze me niet meer zien staan
Dat ze me niet eens meer bellen
Nu is het echt met me gedaan
En kan zelfs dit zich niet meer herstellen

Niemand die er straks nog voor me zal zijn
Maar dat is mijn eigen schuld
Ik wil loskomen van deze pijn
Maar iedereen zegt tegen mij heb geduld

Je moet jezelf de kans geven
Om alles te overwinnen
Maar wil ik nog wel leven
Wil ik hier nog wel aan beginnen

Ik wil alleen maar rust en geen zorgen
Dat is het enige waar ik naar verlang
Was het maar weer morgen
Waarin ik kan zeggen..

ik ben niet meer bang

fuck you !

& weer ben ik de enige hoofdpersoon in dit verhaal.
Helaas is het een boek zonder einde.
Ooit zul je weten hoe ik me al die tyd heb gevoelt !

///.\\\

Waarom heb je dit gedaan
Waarom heb je mij niet laten gaan
Een gevoelloze blik op je gezicht,
ik gaf je geen enkel tegengewicht

Terwijl mijn tranen maar bleven stromen,
is mijn ergste nachtmerrie uitgekomen
Voor jou geen nachtmerrie, maar slechts wat plezier
gewoon een feestje, alleen zonder bier

Geen enkel begrip voor het woordje: nee,
volgens jou, viel het allemaal wel mee.
Alles zou goed komen als ik mee zou werken,
als ik dat deed zou het de schade beperken

Ik moest luisteren naar jou dwang,
je maakte me alleen maar bang
Voor jou had dit naast plezier geen enkele waarde,
het was slechts een “klusje” wat je klaarde.

Ik was geen mens, maar een voorwerp, slechts een ding,
dat was wat je zei, terwijl je bij me naar binnen ging
En nu moet ik geloven dat ik geen monster ben,
terwijl ik mijn eigen ik, niet eens meer ken

Ze zeggen dat ik lief ben, een mooie jonge vrouw,
dat ik ook liefde en warmte kan geven, naast alleen maar kou
Maar hoe moet ik dat geloven, na jou daad?
hoe moet ik weten, dat niemand me meer verraad?

Geen woord hierover spreken, zwijgen moest ik doen,
zei je glashard, zonder enkele vorm van fatsoen
Ik ben de gene die hier mee moet leren leven,
terwijl je me voor altijd dit litteken hebt meegegeven

Dat leven met jou in mijn hoofd,
maakt dat het me van tijd tot tijd verdoofd
Door herinneringen van angst en pijn,
zal mijn leven nooit meer hetzelfde zijn.

my unbreakable wall.

Ik leg maar weer een steen
op het muurtje om me heen
Voelen doe ik daar niet
Niemand die iets aan me ziet
Achter een masker verschuilt
Ik heb genoeg gehuild
Ik doe me maar weer anders voor
Maar eigenlijk ga ik er aan onderdoor
Ik kan het niet heb teveel verdriet
ik ben zo ontzettend bang
Dat ik het niet aan kan

With love.

de winnaar in dit gevecht.

Er zijn dagen dan denk ik dat ik het kan,
Je bent zo’n verschrikkelijk vage man.
Maar toch komt telkens weer dat verdriet,
Waarom kan ik dit toch niet.

Steeds als ik weer orde op zaken stel,
Bezorgd het verleden me kippenvel.
Je woorden malen door mijn hoofd,
Alles wat je me had beloofd.

Alles bleek een grote leugen vol verdriet en pijn,
Volgens jou moest ik er van leren tot ik groot zou zijn.
Je vertelde me dat dit zo moest gaan,
Ik was het wonder in jouw bestaan.

Alle keren dat je me dwong en aanraakte
Was ik het die weer een roes doormaakte
Hoe eerder jij je genot had gekregen,
Des te sneller had ik het terug, mijn vrijheid, mijn zegen.

Toch ik weet dat ik het verleden los kan laten,
Ik heb je inmiddels helemaal in de gaten.
Gelukkig ben ik de winnaar van dit verhaal,
Ik kan nu stoppen met het eeuwige gemaal.

Wanhopig&Overbodig.

Wanhopig
Ken je dat gevoel?
Overbodig
Dat is hoe ik me voel!
Ik wil gillen
Ik wil slaan
Ik begin te trillen
Want ik kan dit
gevoel niet meer aan
Daar is weer die drang
Om mezelf pijn te doen
Het maakt me zo bang
Net zo als toen
Ik wil bloed voelen stromen
Zodat al dit nare gevoel
word weggenomen
Ik verdien pijn
Hoop dat ik dan verdwijn
Ver weg van deze wanhoop
Ik zit zo in de knoop
Ik wil niet meer voelen
niet meer elke dag mijn lijf afspoelen
Hou me vast en kijk me aan
Vertel me dat het niet mijn
tijd is om te gaan
Laat me voelen dat ik oke kan zijn
en neem weg alle pijn
Ik wil het niet meer zien
Kan iemand me helpen misschien?
Wanhopig
Ken je dat gevoel
ik ben overbodig
Dat is wat ik voel..

daddy.

Beter een hart zonder woorden dan woorden zonder hart...

Zelfs een weg van duizend mijl begint met èèn enkele stap !