(L).

wat moet ik doen
als mijn verstand mij in de steek laat
mijn hart leeg en bloederig is
er een verschrikkelijke kou door mijn lichaam gaat?

een gevoel in mijn buik
leeg, opgefokt en nog meer
een hart die ligt te huilen
het leven doet zeer

wat moet ik doen
wanneer ik bang door de kamer loop
met enge gedachtes
zonder een sprankeltje hoop

wat moet ik doen
als mijn hoofd mijn hart niet vertrouwd
liefde niets meer voorstelt
een muur om jezelf heen gebouwd

wat ga ik doen
met een hart vol tranen en verdriet
vol angst en pijn ik ben kapot
niemand die het ziet
want ik wil hier niet meer zijn
.
.
.
.
.
.
mijn leven was een grote zooi.
zwaar mislukt verklooid en verloekt.
Het was niks anders dan duisternis.
alsof ik een enkeltje hel had geboekt.

en jij, je wil met mij mee vechten.
zorgen dat het goed komt met mij
dan ik niet steeds met mijn leven knooi.
en me niet steeds in mijn armen snij.

maar hoe moet ik dat dan doen?
hoe moet ik een gevecht winnen die ik niet ken
met jou en mij, terwijl ik mezelf niet eens ken.