vrijdag 8 mei 2009

even klein zijn.

Ik wou dat ik heel even klein kon zijn
dan mag je huilen om pijn
Twee armen om je heen
even niet alleen
Iemand die je beschermt
en zich over je ontfermt
Je bent dan niet meer bang
dat is wat ik nu verlang
Ik zou niet weten wat het is
maar toch is het een gemis
Ik durf niemand toe te laten
bang dat ze me zullen verlaten
Bang dat de tranen niet meer stoppen
en dat ik bij niemand aan zou kloppen
wanneer het echt niet meer gaat
Ik kruip maar weer in een hoekje ineen
en ben weer alleen
Ik kan het niet meer aan
kan de drang steeds moeilijk weerstaan
Om maar voorgoed te verdwijnen
Mag ik weer heel even een klein meisje zijn
die beschermt wordt voor pijn?

1 opmerking:

Anoniem zei

Heel knap gedicht, lieftallige ♥Rénskee♥
Dank je wel, mijn 'even klein' negentienjarig meisje.
Tedere kusjes,
Jouw vriendin
Nadia
xxx